Heenreis Doubtful Sound

Vandaag en ook morgen naar de Doubtful Sound, op aanraden van Pene. Ze had al geschreven om niet de Milford Sound te nemen omdat daar alle toeristen naartoe gaan. Het natuurpark waar we straks doorheen trekken wordt Fiordland genoemd. We nemen de rugzak mee met allerlei kleding, het kan daar heel snel veranderen. Hert is in ieder geval vandaag bewolkt, dus de warme kleding kun je wel alvast aantyrekken. We lopen naar de haven om ons aan te melden, de reservering hadden we al weken geleden thuis gemaakt, incl. een lunchpakket. De haven ligt aan de Waiau River die vanuit Lake Manapouri naar de oceaan stroomt. In het noorden van Lake Manapouri is de Waiau River de verbinding tussen het grotere Lake Te Anau en Lake Manapouri.

De boot, een catamaran, vertrekt om 12 uur en na een lange tocht komen we aan bij West Arm Visitor Center. Daar is ook het Manapouri Hydro Station waar het water van het hoger gelegen meer via dikke pijpen onder de bergen door, naar de Doubtful Sound stroomt. Hierdoor wordt stroom opgewekt en dat wordt dan via hoogspanningskabels naar een aluminiumfabriek in Invercargill getransporteerd.
We stappen over in een 2-tal bussen die ons over de Percy Pass zal brengen. We hebben een hele grappige chauffeur, hij verteld tijdens de rit van 20 km allerlei informatie over de omgeving zoals de verschillende watervallen. Ze zijn echter bijna opgedroogd door het tekort aan regen. Op het hoogste punt van de pass wordty er gestopt zodat we foto’s kunnen maken van de Doubtful Sound die nu te zien is vanaf hier. Het is bewolkt en de wolken hangen ook laag in de vallei. We komen na de afdaling aan bij de Deep Cove Cruise Terminal, daar ligt de driemaster ‘zeilboot’ met de naam Fiordland Navigator. We krijgen cabin 22, een hut met gordijn als deur en met 2 stapelbedden. We hoeven de cabin niet te delen, de boot is niet volgeboekt. In de eetzaal is koffie, thee en verse muffins zoveel als je maar wil.

De trossen gaan los, de boot vaart langzaam tussen de hoge wanden van de onmringende bergen die varieren tussen de 900 en 1500 meter. Het is werkelijk indrukwekkend, je kunt het bijna niet opschrijven of vertellen. Dit is ongerepte natuur, hoewel er ook wandelpaden doorheen lopen voor de geoefende wandelaars.
Aan het einde van de Sound voordat je de oceaan opvaart, ligt een paar eilandjes waarop een groot aantal zeeleeuwen liggen. De kapitein legt de boot stil zodat iedereen zijn foto’s kunnen maken. We varen terug de Sound op en een zijarm in. Aan het einde gaan we voor anker, en worden de kano’s te water gelaten. Er is een kano voor iedereen en 2 aluminium vletten. Jolanda gaat in de kano, ik neem de vlet zodat ik daar vanuit foto’s kan maken. Het begint te regenen, die valt recht naar beneden. Na verloop van tijd houdt je regenjas het niet meer vol, en langzaam loopt het water via je hals je jas in. Maar je krijgt het weer warm als er dolfijntjes verschijnen, nieuwsgierig als ze zijn.

Het is al bijna donker als we weer aan boord komen voor een uitgebreid lopend buffet. Hierna is er nog een dia show met veel uitleg over de Sound. Daarna doen we nog een drankje en duiken onze bedden in.