Na het ontbijt wordt het tijd om afscheid te nemen van Yvonne en Philip, met de belofte om bij onze volgende reis naar Nieuw Zeeland weer langs te komen. Nog wat foto’s nemen van elkaar en van de schilderijen van Jan van der Stap, Tante Jo heeft er ook aardig wat megenoimen naar Nieuw Zeeland.

Op weg naar Tongario, weer een mooie en bochtige weg langs de kust. Het is vreemd om eerst naar het noorden te rijden en dan weer terug naar het zuiden, het nationale park Tongario ligt op dezelfde hoogte als New Plymouth!
Bij Tongaporutu gaan we even van de SH3 af voor een koffie bij Tahiti Cafe. We staan hier aan de brede riviermonding en het best wel druk. Mensen lopen langs de rivier richting de oceaan, daar staan 3 rotsen in het water, The 3 sisters en Elephant Rock.
Je loopt soms over rotsen, dan weer door een dikke laag slijk. We komen een heel eind, maar de vloed komt op en ook nog snel. Kans bestaat dat je dan niet droog terug kan. Het lukte mij dan ook niet om helemaal droog te blijven, ik werd door een drukke aziatische dame die absoluut nog naar de 3 rotsen wilde gaan kijken en niet wilde wachten tot ik haar gepasseerd was, gedwongen om de glibberige route te nemen en onderuit ging. Bedankt hè, sufk..

Bij Piopio wordt het tijd om diesel te tanken en te lunchen bij de Fat Pigeon Cafe, daarna nemen we de SH4 weer terug naar het zuid-oosten. Je kunt wel rechtstreeks van New Plymouth naar Tongario rijden, maar dat zijn allemaal grindweggetjes en niet geschikt voor een camper. We rijden naar camping Whakapaka Holiday Park over een weg door een groot heide gebied. In de verte zien we Chateau Tongario Hotel liggen, een bizar groot gebouw en totaal niet op zijn plaats in deze omgeving, zelfs niet in Nieuw Zeeland, meer in Londen. (Terug in NL lazen we dat het permanent gesloten is omdat de constructie ervan te zeer beschadigd is door aardbevingen)

We hebben een prima plek in de bossen van de camping, aan 3 kanten ingesloten door bomen. Iedere camper of tent heeft zo’n plek.